Een fijne werkplek bij sportcomplex De Toekomst
Een fijne werkplek is belangrijk, dat weet iedereen. Hier kan Bats Koopman over meepraten. Hij werkt al tien jaar bij Ajax dagbesteding en bij AZ al 12,5 jaar. De Waerden werkt al tien jaar met cliënten, bij het sportcomplex De Toekomst in Amsterdam en onderhouden het trainingscomplex. Bij de Toekomst trainen en spelen de hoogste selectieteams van Ajax, zoals Ajax 1, Jong Ajax en Ajax Vrouwen.
Bij aankomst op het terrein wapperen de vlaggen van Ajax fier in de wind. Verderop zijn de spelers te horen op het veld, roepend om de bal. Links zijn de lege tribunes te zien die uitkijken op een voetbalveld. Op de tribune prikken drie personen rommel op. Overal lopen mensen. Ze lijken elkaar allemaal te kennen. De man op de grasmaaier groet iemand met een afvalprikker. De afvalprikker begroet joviaal een jongen in een trainingsbroek met een grote sporttas over zijn schouder.
Dit is de werkplek van Bats Koopman. Bats valt met de deur in huis: “Sinds kort hebben we een eigen keet. Voorheen zaten we samen met het ‘grasteam’ in een keet.” Terwijl hij koffie inschenkt laat hij de keet zien. Aan de wand hangen posters van Ajax Vrouwen, het sportcomplex en enkele spelers. De keet is knus en prima geschikt voor de koffie- en lunch.
“Ik was niet dronken hoor, ik was hartstikke nuchter.”
Bats is tien jaar geleden bij De Toekomst begonnen. Toen was Peter Piersma begeleider, maar niet lang erna heeft Ruud van Elst dit overgenomen. “In het begin heb ik altijd vuil geprikt. Dat is leuk om te doen. Het ruimt lekker op. Later kreeg ik ook andere werkzaamheden, zoals het maaien van de berm. In het begin ging dat niet vanzelf. Ruud vroeg of ik iets anders wilde doen. Dat vond ik lastig. Maar Ruud deed het voor en bleef gewoon bij mij. Dat gaf vertrouwen. Nu kan ik het zelf. Het leukst vind ik de bosmaaier. Dan maai ik de bermen langs de sloot. Want ja, we mogen niet op het gras van het trainingsveld. Dat mag alleen het grasteam, zij kunnen écht recht grasmaaien. Want dat moet op het veld! Ik heb het wel eens mogen doen, maar ik kan niet kaarsrecht maaien. Je zit op een karretje met een stuur. Ik leek wel een dronken kerel. Ik was niet dronken hoor, ik was hartstikke nuchter.” zegt Bats met een lach op zijn gezicht.
“We werken hier met acht mensen. Als ik hier werk, zet ik 14.050 stappen op een dag. Het is fijn dat hier veel mag. Ik ben eigenlijk voor AZ en soms heb ik hier mijn AZ-pet op. Dat vinden ze niet erg. En kijk, dit dragen we als we hier werken.” Bats laat vol trots een windjack zien met het logo van Ajax.
Buiten de keet heerst er een serene rust. Bats wijst de trainingsvelden aan en in de verte zijn kleine figuurtjes te zien die in de bosjes aan het werk zijn. Bats vertelt dat het zijn collega’s zijn. Heel geroutineerd pakt hij de bladblazer, controleert of er voldoende benzine in zit en loopt naar een trainingsveld vol boombladeren en gaat aan de slag.
Iedereen die hier werkt weet wat hij moet doen die dag. Zonder veel instructies of aanwijzingen gaat het onderhoudsteam van De Waerden aan de slag. Zo gaat Bats na de klus met de bladblazer verder met rommel prikken op de tribune. Door een goede balans van structuur en uitdaging in zijn werk heeft Bats ook structuur doorgevoerd in zijn privéleven.
“Weet je, ik ga de laatste tijd op tijd naar bed. Dit heb ik samen met de begeleiders thuis bedacht. Zij helpen mij daarbij. Hierdoor ben ik overdag niet moe en word ik niet zo snel boos. Ruud helpt mij daar ook mee. Hij zegt altijd: “als je ergens mee zit, praat er over. Ga het niet zelf proberen op te lossen.” Dat helpt. Ja samen met de begeleiding en de collega’s is dit een fijne werkplek. Ik moet nog zeven jaar werken, dan ga ik met pensioen. Maar gelukkig duurt dat nog even.”
